ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι γνωστή η επικρατούσα νοοτροπία του νεοέλληνα"μακρυά από το σπίτι μου κι όπου θέλουν ας είναι". Μια σύγχρονη άποψη ζωής που κυριαρχείται από έντονο "αλτρουϊσμό" και διάχυτη "κοινωνική αλληλεγγύη".
Είδαμε την νοοτροπία αυτή να παίρνει σάρκα και οστά με τους ΧΥΤΑ. Η υπόθεση της Κερατέας είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Η αριστερά, για πολλοστή φορά, έρχεται να ενισχύσει διχαστικά σύνδρομα οδηγώντας συνειδητά τους πολίτες σε διαίρεση και την χώρα σε παράλυση. Από ανέκαθεν, εξ' άλλου, μερίδα της αριστεράς επένδυε προς ίδιον ώφελος σε τέτοιου τύπου πολιτικές, σταδιοδρομώντας στον στίβο του εμφύλιου διχασμού, της ανυπακοής στους νόμους και της πρόκλησης κοινωνικής αναταραχής.
Το σημείωμα αυτό έρχεται να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για ένα αντίστοιχης σημασίας πρόβλημα που θα προκύψει άμεσα. Στην οριοθέτηση των χώρων υποδοχής λαθρομεταναστών. Το ρίσκο αυτή τη φορά είναι μεγαλύτερο από αυτό της ελλειπούς διαχείρισης απορριμάτων. Διότι στην εξίσωση, αυτή τη φορά, εσέρχονται, μεταξύ άλλων, και μεταβλητές όπως η ακροδεξιά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο πολιτικός ακτιβισμός, η κοινωνική ασφάλεια και η διεθνής εικόνα της χώρας. Η επίλυση της εξίσωσης δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε κοινωνικό αδιέξοδο και σύγκρουση είναι μεγαλύτερος από ποτέ...Όσο μεγάλος είναι και ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε "σύγχρονα ξερονήσια" πολιτικά και κοινωνικά μη διαχειρίσιμους "σκουπιδότοπους ψυχών".
ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΔΥΝΑΜΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου